ارزیابی میزان بقای سلول‌های بنیادی مزانشیمی پس از مجاورت با سکرتوم حاصل از سلول‌های بنیادی مزانشیمی دست‌ورزی شده با ژن‌های Nrf2 و HIF-1α

چکیده سابقه و هدف سلول‌های بنیادی مزانشیمی، یک منبع سلولی ایده‌آل برای پیوند می‌‌باشند. اما استرس‌های مختلف در طول تکثیر آزمایشگاهی منجر به کاهش بقای سلولی آن‌ها پس از پیوند می‌شود. بنابراین به کارگیری راه‌کارهای عملی جهت افزایش میزان بقای آن‌ها در ریز محیط سرشار از استرس بسیار ضروری است. هدف این مطالعه، بررسی اثر سکرتوم ترشحی سلول‌های بنیادی مزانشیمی دست‌ورزی شده با دو ژن Nrf2 و HIF-1&alpha بر بقای این سلول‌ها، تحت استرس‌های سلولی مختلف بود.  مواد و روش‌ها در یک مطالعه تجربی، پلاسمیدهای نوترکیب pcDNA3.1-HIF-1&alpha و pcDNA3.1-Nrf2 به طور جداگانه و هم‌ زمان به درون سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف ترانسفکت شدند. 72 ساعت بعد، بیان HIF-1&alpha و Nrf2 در سلول‌های دست‌ورزی شده به روش RT-PCR بررسی شد. گروه‌های سلولی مختلف با استرس اکسیداتیو، فقر سرمی و کمبود اکسیژن مواجه شدند. سکرتوم سلول‌های ترانسفکت شده جمع‌آوری و تغلیظ شده و با سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف مجاور شد. بقای سلول‌ها پس از اعمال شرایط استرس مشابه با روش WST-1  بررسی شد. یافته‌ها سلول‌های هم‌ زمان ترانسفکت شده، ژن‌های HIF-1&alpha و Nrf2 را بیان کردند. این سلول‌ها میزان بقای (5/5% ± 5/84%) بیشتری را در مقایسه با گروه کنترل(4% ± 3/55%) نشان دادند. هم چنین بقای سلول‌های کشت داده شده با سکرتوم پس از مواجهه با استرس‎های مختلف، 6% ± 3/81% و بقای گروه کنترل 3/4% ± 9/57% بود. نتیجه گیری سکرتوم سلول‌های دست‌ورزی شده، سلول‌های بنیادی مزانشیمی را در برابر استرس اکسیداتیو، فقر سرمی و کمبود اکسیژن محافظت می‌کند.